Charcik włoski łysieje

Jeśli charcik włoski łysieje, nie musi to od razu oznaczać bardzo poważnych problemów zdrowotnych. Łysienie u charcików zdarza się dość często – szczególnie w zimie. Trzeba jednak odróżnić charakterystyczne wyłysienia sezonowe, od choroby jaką jest CDA – Color Dilution Alopecia.

Kiedy charcik włoski łysieje jesienią i zimą powodem jest zwykle brak słońca, witaminy D, ale także niedobory biotyny, czy witaminy E i jest to zupełnie normalne. Większość charcików włoskich zimą ma przerzedzony włos, szczególnie na skroniach, klatce piersiowej, brzuchu, czy szyi. Zwykle wszystko wraca do normy wraz z pierwszym wiosennym słońcem i dłuższymi pobytami psa na zewnątrz.

W zimie warto suplementować charcika np. olejem z łososia, czy innymi specyfikami wpływającymi na stan i jakość okrywy włosowej. Łysienie u charcików włoskich może mieć też podłoże alergiczne, bakteryjne, grzybicze lub być związane ze schorzeniami tarczycy. Łysienie u charcików włoskich zdarza się również u suk po ciąży, dlatego zawsze przed ostateczną diagnozą trzeba wykluczyć inne czynniki.

CDA – Color Dilution Alopecja to natomiast znana od setek lat choroba (dziedziczona recesywnie) i jest bezpośrednio związana z rozjaśnionym pigmentem (dd). Rozcieńczenie pigmentu (co objawia się w fenotypie) jest spowodowane wadliwą dystrybucją melanosomów. To prowadzi do powstawania dużych grudek pigmentu makromelanosomów, które rzadko występują we włosach o głębokiej pigmentacji. Makromelanosomy mają natomiast tendencję do zniekształcania naskórka. Przypuszcza się, że właśnie to zniekształcenie powoduje, że włosy z łatwością się łamią i wypadają. Ponadto postawiono hipotezę, że pęknięcie włosa uwalnia produkty uboczne tworzenia pigmentu, które są toksyczne dla mieszków włosowych. Zatem odrastanie złamanych włosów jest ograniczone z powodu uszkodzenia mieszków włosowych owymi toksynami.

CDA najczęściej zatem pojawia się u szarych i płowych osobników. Na CDA cierpią charciki włoskie na całym świecie, ale chorobą tą są dotknięte także inne rasy (jamniki, chow chow,yorkshire teriery) i kiedyś była znana pod nazwą m.in. Zespół Niebieskiego Łysienia, czy zespół Niebieskiego Dobermana.

Charcik włoski łysieje — *Zdjęcia: Italian greyhound Owners*

Jakie są objawy CDA u charcików?

Charciki włoskie obciążone CDA rodzą się z normalnym włosem, a choroba zaczyna się rozwijać najczęściej między szóstym miesiącem, a trzecim rokiem życia.Charcik włoski łysieje zwykle wzdłuż linii środkowej grzbietu (środek pleców). CDA czasami wchodzi na szyję, zwykle oszczędzając głowę, boki ciała i kończyny. Choroba charakteryzuje się wypadaniem włosów z obszarów słabo zabarwionych. Psy o ciemniejszym kolorze (stalowoniebieskie) są mniej podatne na tę chorobę, bądź zaczynają tracić sierść w późniejszym okresie życia. Głęboko pigmentowane lub białe obszary pozostają nienaruszone. Utrata włosów może być całkowita lub częściowa, a pozostałe włosy są zwykle rzadkie, szorstkie i łatwo się łamią. Skóra na dotkniętych chorobą obszarach jest zwykle łuszcząca się, świąd jednak nie występuje.

Jak rozpoznać CDA i czy schorzenie jest uleczalne?

Rozpoznanie CDA wymaga najpierw wykluczenia innych przyczyn wypadania włosów. Testy diagnostyczne powinny obejmować pobranie zeskrobin w celu wykrycia pasożytów, grzybów, czy roztoczy. Do postawienia diagnozy wykorzystuje się badanie mikroskopowe włosów lub biopsję skóry.

Nie ma lekarstwa na CDA. Leczenie ogranicza się do kontrolowania naskórka i pielęgnowania go za pomocą specjalistycznych szamponów. Niektórzy weterynarze zalecają podawanie charcikom melatoniny. CDA oprócz suchości skóry nie ma żadnego poważniejszego wpływu na zdrowie charcika włoskiego. Jest to jedynie defekt wizualny. Takie psy powinny być jednak wycofane z hodowli.

Dlaczego nie każdy rozjaśniony charcik włoski łysieje?

Związek między rozcieńczonym pigmentem a wypadaniem włosów jest znany i jasny, ale dlaczego niektóre psy dd nie są dotknięte CDA?

Przykładowo: w rasie wyżeł weimarski wszystkie osobniki są rozrzedzone (dd), jednak choroba nie jest stwierdzana. U dobermanów natomiast osobniki rozcieńczone stanowią tylko 8-9% wszystkich psów, ale aż 50-80% psów z rozrzedzonym pigmentem ma CDA.

W przypadku charcików włoskich wiele osobników ma rozjaśniony pigment (kolor szary jest bardzo popularny), jednak badanie przeprowadzone przez IGCA (Italian Greyhound Club of America) wykazało, że wśród około 2200 psów objętych badaniem, tylko 71 było dotkniętych chorobą. To stanowi zaledwie 3,2% populacji, a 7% psów rozjaśnionych (dd).

Naukowcy zaproponowali hipotezę, że za CDA może odpowiadać trzeci allel – dl. Nie jest to oczywiście jeszcze udowodnione, ale pomogłoby wyjaśnić, dlaczego niektóre zwierzęta z rozjaśnionym pigmentem nie są dotknięte chorobą. Psy dd nie byłyby dotknięte chorobą, psy ddl byłyby nosicielami (lub lekko dotknięte chorobą), a psy dldl będą obciążone CDA. Dodatkowo genotyp Ddl charakteryzowałby psy o głębokiej pigmentacji, ale będące nosicielami CDA.